Recensie: Youth

Youth (La Giovinezza) is de tweede Engelstalige film van Paolo Sorrentino. En na de Oscar die hij won met La Grande Bellezza lag de lat hoog voor de Italiaanse regisseur. De film beleefde al zijn première tijdens het filmfestival van Cannes, hier deed hij goed mee voor de prijzen, maar won er uiteindelijk geen. Inmiddels draait de film af en toe nog in de bioscoop, en is verkrijgbaar op DVD. Wat ik vind de film vond lees je hieronder.

Plot

Michael Caine en Harvey Keitel spelen Fred en Mick, twee oude vrienden die in een luxe resort in de Alpen vertoeven voor een lange rustgevende vakantie. Ze kijken terug op hun veelbewogen leven als respectievelijk componist/dirigent en regisseur. Ondertussen geven ze op hun eigen manier hun ongezouten mening over de levens van hun kinderen, de jonge studenten in Micks schrijversgroepje en op andere hotelgasten. In tegenstelling tot Mick die nog steeds werkt aan zijn laatste filmscript is Fred gepensioneerd en heeft geen enkel verlangen nog terug te gaan naar zijn muziek. Maar iemand met een hoog aanzien heeft er alles voor over om de grootmeester nog eenmaal zijn composities te zien dirigeren.

Youth

Sorrentino benaderd zijn films als muzikale composities, en in het geval van Youth heeft hij ervoor gekozen om een componist tot de hoofdpersoon te maken. Hierdoor krijgt muziek een grotere boventoon dan in zijn vorige films. In de film zijn beide hoofdpersonen al voorbij hun houdbaarheidsdatum. Hoewel de een er rust mee heeft genomen en met pensioen is gegaan. De ander wil juist graag een comeback en werkt aan zijn magnum opus. De tegenstellingen gaan door in de gehele film. Zo zien we dat de Koningin van Engeland graag de Fred nog een keer aan het werk wil zien, waar hij zelf eigenlijk niet wilt. En we zien mensen juist Mick adviseren dat hij toch echt maar beter kan stoppen. Precies het tegenovergestelde van wat ze beide willen.

De film blijft een groot deel draaien over deze twee oude vrienden en de manier waarop ze omgaan met ouder worden. Maar het draait niet alleen om hun, de film geeft ook op een humoristische wijze kijk op de andere badgasten. Hieronder valt een acteur die niet blij is dat hij steeds wordt herinnerd vanwege een bepaalde rol. Of de moddervette voetballer Diego Maradona, al wordt deze niet bij naam genoemd. Het feit dat hij gespeeld wordt door de Diego Maradona lookalike Roly Serrano zegt genoeg. Al laat de scene waarin deze dikke man minutenlang een tennisbal hooghoudt natuurlijk ook een grote hint na.

Conclusie

De bonte verzameling van bijfiguren met de eindeloze reeks aforismen, met prachtig camera werk maken het op zichzelf een goede filmhuis film. Het is vaak iets te veel van het goede, maar soms moet je ook denken beter iets te veel van het goede dan te weinig natuurlijk. Helaas is heeft de film ook wat minpunten. Ik vond het op sommige momenten iets te lastig om mijn focus erbij te houden omdat hij toen net te langzaam ging. Er zitten veel stille dialogen in de film. Een ander nadeel vind ik het naakt dat in de film gebruikt wordt, natuurlijk is Mădălina Diana Ghenea een prachtige vrouw om naar te kijken, maar al die naaktscènes hebben niet echt een meerwaarde voor het verhaal. Het lijkt meer of het verhaal omgebogen is om de naaktscene erin te krijgen. En dat vind ik jammer.

Film informatie

Titel: Youth
Regie: Paolo Sorrentino
Cast: Michael Caine, Harvey Keitel, Rachel Weisz, Paul Dano, Jane Fonda
Speelduur: 124 minuten
Releasejaar: 2015
Oordeel: ★★★✫✫